Η Ευγνωμοσύνη είναι Στάση Ζωής, όχι Τάση!

Θα το ξαναπώ: η Ευγνωμοσύνη είναι στάση ζωής, είναι επιλογή καθημερινότητας, κι όχι μια φευγαλέα τάση. Με άλλα λόγια gratitude is an attitude, όντως!

Η ευγνωμοσύνη δεν περιορίζεται στο “ευχαριστώ” που θα πω για ένα δώρο ή μία καλή πράξη που μου έγινε. Είναι πολύ παραπάνω από την εκτίμηση και την χρήση της λέξης. Η πραγματική ευγνωμοσύνη είναι συναίσθημα. Είναι αυτό που ξεκινάει από την εκτίμηση και το ευχαριστώ για ένα δώρο που μου χαρίστηκε, και σιγά σιγά γίνεται συνείδηση. 

Καθώς τα μικρά και καθημερινά που μας συμβαίνουν αρχίζουν να γίνονται συνείδηση και να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο διαφορετικά από ότι πριν, λιγότερο δεδομένο, τότε κι η ευγνωμοσύνη γίνεται στάση στην καθημερινότητα.

Όταν αντιληφθώ ότι όλα μπορούν να είναι δώρο· όταν αποφασίσω να εστιάσω την προσοχή μου και να συγκεντρωθώ στο να αισθανθώ τον ήλιο να ζεσταίνει το πρόσωπο μου για παράδειγμα, ή να μυρίσω το φαγητό που έχω μπροστά μου, τότε και μόνο τότε, στεκόμενη στο κάθε τι ξεχωριστά νιώθω να πλημμυρίζω από ευγνωμοσύνη: που είμαι ζωντανή, που αισθάνομαι, που σκέφτομαι, που περπατώ κι απολαμβάνω!

Κι εκεί κάπου γίνεται μια στροφή, κατά κάποιον τρόπο, στο πως βλέπω τα πράγματα, πως σκέφτομαι.

Κι αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι όλα δεδομένα, ότι τίποτα δεν είναι βέβαιο, κι πως ό,τι έχω, ή ό,τι έρχεται προς το μέρος μου είναι ένα δώρο! Η ύπαρξη μου, οι άνθρωποι μου, το σπίτι μου, το περιβάλλον, τα πάντα!

Η κάθε στιγμή είναι ένα δώρο αν επιλέξω να την δω έτσι. (Η αγγλική αντίστοιχη λέξη gratitude προέρχεται από το λατινικό gratis = δώρο). Για αυτόν ακριβώς τον λόγο μπορώ με βεβαιότητα να σου πω ότι η ευγνωμοσύνη είναι κάτι το οποίο και μαθαίνεται, και καλλιεργείται!

Όταν το αισθανθείς μία φορά, θέλεις σίγουρα να το ξανανιώσεις γιατί είναι ένα συναίσθημα τόσο μεγάλο και τόσο υπερβατικό που νιώθεις δέος! Ναι, κι έτσι το αναζητάς και μπορείς συνειδητά να αρχίσεις να το χτίζεις!

Τί σημαίνει θα μου πεις στην πράξη αυτό που λες;

Στην πράξη λοιπόν, το να είμαι καθημερινά ευγνώμων και να υιοθετήσω αυτήν την στάση στη ζωή μου εξαρτάται από το επίπεδο της συνειδητότητας μου. Ουσιαστικά, αυτό που σου λέω είναι ότι όσο πιο συνειδητά και με παρουσία στην στιγμή βιώνεις τα πράγματα τόσο περισσότερο μαθαίνεις τον εαυτό σου να ζει μέσα στην ευγνωμοσύνη. Γιατί όταν βιώνω συνειδητά το κάθε τι βρίσκομαι σε θέση να παρατηρήσω πράγματα που μέχρι πριν λίγο δεν ήξερα καν ότι υπήρχαν.

Άρα πρώτα και πριν από όλα χρειάζεται να μάθω να ζω συνειδητά. Να μένω στην στιγμή και να την απολαμβάνω. Πώς θα πω ευχαριστώ αν δεν αισθανθώ ευχαρίστηση πρώτα;

Πώς γίνεται αυτό;

Πρώτα πρώτα, παρατήρησε, στάσου κι αφουγκράσου. Τί ακούς, τί βλέπεις, τί νιώθεις πάνω σου, τί αισθάνεσαι μέσα σου; 

Παρατήρησε την αναπνοή σου· εισπνοή – εκπνοή, ρυθμικά, ξανά, είναι αργή, είναι γρήγορη; 

Παρατήρησε τα χέρια σου και τα πόδια σου· κάθεσαι; είσαι όρθια; νιώθεις την γη στα πέλματα σου;

Παρατήρησε την ψυχή σου, το μυαλό σου, τα συναισθήματα σου· πως νιώθεις; τί σκέφτεσαι; χαμογελάς; ηρεμείς; συγκεντρώνεσαι; απολαμβάνεις;

Έτσι απλά και σιγά σιγά κάνεις μικρά βήματα και βάζεις τον εαυτό σου στην διαδικασία.

Προχωράς κι άλλο, συνεχίζεις να εντάσσεις την παρατήρηση των όσων συμβαίνουν γύρω σου. Υπενθυμίζεις στον εαυτό σου ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και μαθαίνεις στον εαυτό σου συνειδητά να βιώσει την ευγνωμοσύνη. Ξεκινώ από το να πω ευχαριστώ για την υπέροχη ηλιόλουστη μέρα που ξεκινάει το πρωί, για το ζεστό νερό, και για τις αγκαλιές που δίνω και παίρνω.

Η μαγεία αυτής της διαδικασίας είναι ότι πολλαπλασιάζεται σε όγκο, σε σημασία, και σε οντότητα, κάτι σαν χιονοστοιβάδα κάπως. Όσο είσαι μέσα στην διαδικασία τόσο σε παρασέρνει μαζί της και σε βοηθάει να την διατηρήσεις. 

Αυξάνεται, πληθαίνει και μεταδίδεται! 

Έτσι κάπως την μαθαίνουμε και στα παιδιά μας. Πρώτα την πράττουμε εμείς όποτε και αυτά παραδειγματίζονται. Μετά τους μαθαίνουμε πως να δίνουν σημασία στο κάθε τι, πως να παρατηρούν και να ευχαριστιούνται, πως να μένουν και να εστιάζουν σε μια στιγμή, σε ένα συναίσθημα, σε μία αγκαλιά. 

Μαθαίνουμε στα παιδιά μας από νωρίς να εστιάζουν στις πραγματικές και ουσιαστικές χαρές, αυτές που πηγάζουν από το “είναι” κι όχι από το “φαίνεσθαι”, τις χαρές που δεν σχετίζονται με υλικά αγαθά. Κι έτσι τους μαθαίνουμε ότι η χαρά είναι εύκολο να βρεθεί, γιατί βρίσκεται μέσα μας, μέσα στην ευγνωμοσύνη που αισθανόμαστε για το κάθε τι. 

Μέσα από την διαδικασία της ευγνωμοσύνης παιδιά και ενήλικες μαθαίνουμε να εκτιμάμε το κάθε τι ως δώρο, και να βιώνουμε την ζωή μας στο έπακρο, την κάθε στιγμή μοναδικά, κι όχι ως φευγαλέες επιφανειακές εικόνες μέσα στις οποίες χανόμαστε από την ταχύτητα. 

Κι ακριβώς επειδή η ευγνωμοσύνη δεν είναι υλικό αγαθό έχει το εξής μεγάλο πλεονέκτημα: δεν φθείρεται και δεν τελειώνει! 

#gratitudeisanattitude