Σήμερα σκεφτόμουν πόση δύναμη έχει ο λόγος μας, οι λέξεις που χρησιμοποιούμε όταν μιλάμε και πως αυτές τελικά διαμορφώνουν τον τρόπο σκέψης μας και την πραγματικότητα μας.
Μήπως οι λέξεις που επιλέγουμε είναι αυτές που μας κάνουν να νιώθουμε συγκεκριμένα πράγματα;
Μήπως αυτές γεννάνε τα συναισθήματα μας;
Τί σημαίνει η κάθε λέξη που χρησιμοποιούμε, τί νόημα δίνει τί σηματοδοτεί μέσα μας;
Σαν μια αλυσιδωτή αντίδραση με την μορφή:
Λόγος→ σκέψη→ συναίσθημα→ βίωμα→ αντίληψη πραγματικότητας →ζωή μου!
Έχεις παρατηρήσει πώς εκφράζεις τις σκέψεις σου και ποιές λέξεις επιλέγεις; Βασικά, έχεις προσέξει αν επιλέγεις συνειδητά τις λέξεις και τις εκφράσεις που χρησιμοποιείς;
Αναρωτιέμαι κατά πόσο τελικά όλοι μας επιλέγουμε συνειδητά τον λόγο μας, τις λέξεις μας και σε ποιο βαθμό απλά αναπαράγουμε εκφράσεις που έχουμε “ταϊστεί” κι εκπαιδευτεί να χρησιμοποιούμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Εκφράσεις που μάθαμε ακούγωντας τις και χωρίς ποτέ να εξετάσουμε αν όντως λένε αυτό που θέλουμε να πούμε, ή τέλος πάντων ποιό μήνυμα περνάω;
Θα σου πως ευθύς αμέσως τι εννοώ.
Παρατηρώ, για παράδειγμα, ότι πολύ συχνά χρησιμοποιούμε την λέξη “δύσκολο” για να πούμε ότι κάτι απαιτεί κόπο, είναι εργώδες, η απλά μας βγάζει από την βολή μας.
Με βάση την πιο πάνω αλληλουχία εγώ η ίδια που το λέω πρώτη, το ακούω πρώτη – δηλαδή ο πομπός είναι κι ο πρώτος αποδέκτης στην ουσία. Με αποτέλεσμα να έχω πειστεί για την “δυσκολία”, να βαραίνω συναισθηματικά στην προοπτική της υποτιθέμενης δυσκολίας, να βιώνω την ζωή μου ως δύσκολη στην καθημερινότητα, και τελικά πιθανώς και να πιστεύω ότι έχω γεννηθεί άτυχη γιατί όλα μου έρχονται “δύσκολα”. Αυτό το τελευταίο ειδικά το έχω ακούσει άπειρες φορές σε συνεδρίες και είναι δυστυχές να βλέπω ανθρώπους με τεράστιο δυναμικό να έχουν αυτήν την εικόνα του εαυτού τους και κατά συνέπεια αυτήν την χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Ας δούμε ένα ακόμα παράδειγμα, που συναντώ συχνά.
Παρατηρείς πως λέμε “καλύπτω την ανάγκη μου” αντί να πούμε “ικανοποιώ την ανάγκη μου”;
Καλύπτω σημαίνει καπακώνω, άρα είναι σαν να έχω μία τρύπα κι αντί να αναζητήσω να βάλω το κατάλληλο υλικό που θα την γεμίσει και θα γίνει πάλι ακέραιο το σύνολο, εγώ πάω και βάζω ένα καπάκι να μην φαίνεται· να την κρύψω. Ξέρεις, σαν τις λακκούβες στους δρόμους.
Η ανάγκη μας πρέπει να ΑΠΟκαλυφθεί για να μπορέσουμε να την ικανοποιήσουμε.
Δοκίμασε αν θέλεις να πεις φωναχτά τις δύο λέξεις: καλύπτω – ικανοποιώ. Πάρε λίγο χρόνο και παρατήρησε το, νιώστο.
Ακούς πόσο διαφορετικά ηχεί το “καλύπτω” από το “ικανοποιώ”;
Πώς νιώθεις με αυτήν την διαφορά;
Όπως ακριβώς τώρα εσύ αισθάνθηκες αυτήν την διαφορά έτσι κι ο εγκέφαλος μας αντιλαμβάνεται διαφορετικά πράγματα ανάλογα με το τι λέμε. Ο εγκέφαλος, όπως δείχνουν κι οι έρευνες, είναι ένας εξαιρετικά εύπλαστος “μυς” ο οποίος προγραμματίζεται και επαναπρογραμματίζεται. Οι σκέψεις υπάρχουν επειδή υπάρχει ο λόγος, και τα συναισθήματα μας συνδέονται άμεσα με τις σκέψεις μας. Το μόνο που χρειάζεται εμείς να κάνουμε στην ουσία είναι να εξασκηθούμε στο να αποκτήσουμε μεγαλύτερη επίγνωση για να μπορούμε να εκφραζόμαστε συνειδητά και με σαφήνεια, αν θέλουμε να βιώνουμε διαφορετικά συναισθήματα και να αλλάξουμε την αντίληψη της πραγματικότητας μας (αυτό το άτυχη που λέγαμε;)
Λέω αυτό που εννοώ γιατί αλλιώς δεν εννοώ ποτέ αυτό που λέω.
Ας βοηθήσουμε τον εαυτό μας αποκτώντας επίγνωση της δύναμης του λόγου μας!
Ας αλλάξουμε τις λέξεις και τις εκφράσεις που χρησιμοποιούμε και ας επιλέξουμε άλλες σαφείς και ξεκάθαρες, συγκεκριμένες και ακριβείς,
ας αποφύγουμε τα υπονοούμενα, τα μισόλογα, και την ειρωνεία,
κι ας θέσουμε την κατεύθυνση που εμείς επιλέγουμε για να δημιουργήσουμε την ζωή πουθέλουμε να ζούμε!
Δεν είμαστε τυχεροί κάποιοι και άτυχοι κάποιοι άλλοι. Είμαστε οι λέξεις και οι πράξεις μας.
Μέσα από τις επιβεβαιώσεις που προκύπτουν από τα λόγια μου έρχονται οι συνθήκες που εγώ επιλέγω για να δημιουργήσω την ζωή μου.
Λόγος→ σκέψη→ συναίσθημα→ βίωμα→ υποκειμενική αντίληψη→πραγματική ζωή.
Και λίγο ακόμα food for thought:
-σκέψου την διαφορά ανάμεσα στο να μιλάω για αυτά που αισθάνομαι ή κάνω σε β΄πρόσωπο ενικού ή ακόμα και απρόσωπα (π.χ. “όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο αισθάνεσαι εγκλωβισμένη” ή “αισθάνεται κανείς εγκλωβισμένος”) και να τα λέω σε α΄πρόσωπο, δηλαδή “όταν συμβαίνει αυτό (εγώ) αισθάνομαι εγκλωβισμένη”,
-σκέψου την διαφορά ανάμεσα στο να μιλάω γενικά και αόριστα π.χ. “όλοι είναι αναξιόπιστοι” σε σχέση με το να εστιάσω συγκεκριμένα π.χ. “έχω συναντήσει 2 αναξιόπιστους επαγγελματίες και δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι κάποιος θα είναι αξιόπιστος”,
-σκέψου την διαφορά ανάμεσα στο “φαίνεται” και στο “είναι”,
-σκέψου την διαφορά ανάμεσα στο διαζευκτικό “ή” (πως χωρίζει καταστάσεις), το αντιθετικό “αλλά” και το συνθετικό “και” (συνδέει καταστάσεις),
-σκέψου την διαφορά του να χαρακτηρίζουμε ανθρώπους από το να χαρακτηρίζουμε συμπεριφορές,
και πίστεψε με η λίστα είναι μεγάλη!
“Τί να κάνω, τότε;” θα αναρωτιέσαι.
Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να καθοδηγήσω τον υποσυνείδητο νου μου εκεί ακριβώς που θέλω:
- Να μιλάω για τον εαυτό μου και τις συνθήκες της ζωής μου με θετικές και σαφείς εκφράσεις!
- Να επιλέξω τις λέξεις και τις εκφράσεις εκείνες που αντικατοπτρίζουν ακριβώς την εικόνα που έχω στο μυαλό μου, συγκεκριμένη και ξεκάθαρη.
- Να εκφράσω λεκτικά ακριβώς αυτό που χρειάζομαι και να στρώνω τον δρόμο για το που θέλω να πάω.
- Να καθοδηγώ συνειδητά την ζωή μου από επιλογή κι όχι να αφήνομαι να παρασυρθώ και να λοξοδρομώ από αυτοματισμούς που μου έχουν δοθεί.
- Να εξασκηθώ στην ενσυνειδητότητα – mindfulness – ώστε όλα αυτά να είναι το βίωμα μου.
Μπορώ να επιλέγω κάθε φορά να μένω στον στόχο, κι όχι στην παγίδα και να επιβεβαιώνω καθημερινά όλα αυτά που θέλω να βλέπω να πραγματοποιούνται στην ζωή μου!
Με αγάπη,
No Comments