Συμβουλές για Γονείς υποψηφίων

10 Tips που χρειάζεσαι αν το παιδί σου δίνει εξετάσεις!

Έφτασε η μεγάλη μέρα!

Σηκωθήκατε το πρωί και σαν έτοιμοι από καιρό σαν θαρραλέοι που λέει κι ο ποιητής, τρέξατε, οι μικρότεροι κυριολεκτικά οι μεγαλύτεροι μεταφορικά, στις σχολικές αίθουσες στις οποίες δόθηκε σήμερα και επίσημα η έναρξη των εξετάσεων εισαγωγής στα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας.

Έχουμε συνηθίσει να ασχολούμαστε με το πόσο πολύ μεγάλη μέρα είναι αυτή για το μέλλον των παιδιών μας· συμβουλές για καλύτερη προετοιμασία, sos θέματα και καλύτερη απόδοση.

Με τους γονείς όμως τί γίνεται;

Αυτούς ποιός τους συμβουλεύει;

Δεν ξεχνάμε πως η οικογένεια είναι ένα σύστημα που αλληλεπιδρά και λειτουργούμε όλοι μέσα σε αυτήν συνεργατικά. Η επιτυχία του ενός είναι και χαρά του άλλου. Οι ισορροπίες λεπτές. Σε αυτό το πνεύμα θέλησα εδώ, έτσι για αλλαγή, να δώσω τα 10 tips που θεωρώ πιο σημαντικά να κρατήσετε υπόψιν οι γονείς των υποψηφίων έτσι ώστε να παραμείνετε με σώας τας φρένας αλλά και ακόμα περισσότερο να μπορέσετε να βοηθήσετε ουσιαστικά τους πρωταγωνιστές των ημερών που σας έχουν ανάγκη!

1. Μπόρα είναι θα περάσει, ή αλλιώς this too shall pass. Κρατήστε καλά στον νου ότι οι Πανελλήνιες εξετάσεις είναι μία κατάσταση που κρατάει μόνο κάποιες μέρες και περνάει πολύ σύντομα. Εξάλλου αυτόν τον ψύχραιμο και λογικό τρόπο σκέψης θέλετε να έχουν και τα παιδιά σας. Ποιος καλύτερος να τους μεταδώσει την αίσθηση αυτή από εσάς σε συνθήκη ηρεμίας. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι δεν φωνάζετε, δεν πιέζετε χωρίς λόγο, δεν δημιουργείτε περιττές εντάσεις. Τα παιδιά μας έχουν αρκετό άγχος από μόνα τους!
2. Ό,τι κι αν ακούσετε παραμείνετε ψύχραιμοι κι ήρεμοι. Μιλώντας πάντα μέσα στα αναμενόμενα για την συνθήκη πλαίσια γνωρίζουμε καλά ως γονείς ότι έχουμε απέναντι μας εφήβους σε συνθήκες κορύφωσης πίεσης και άγχους. Το να προσπαθήσω να εξηγήσω κάτι με λογικά επιχειρήματα σε έναν έφηβο που φωνάζει ή κλαίει δεν είναι πολύ αποτελεσματικό· μάλλον θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη ένταση. Είναι καλύτερα σε μια τέτοια περίπτωση να επιτρέψουμε στο συναίσθημα να εκφραστεί και να ξεθυμάνει. Μπορούμε να πούμε απλά ότι εγώ είμαι εδώ για εσένα όταν με χρειαστείς εσύ κι αυτό να το επισφραγίσουμε με ένα χάδι ή μία αγκαλιά (αναλόγως το παιδί) χωρίς καθόλου λόγια!
3. Τα παιδιά μας είναι οι πρωταγωνιστές αυτών των ημερών κι εμείς είμαστε το στήριγμα τους. Δεν μιλάμε πολύ, αφήνουμε τις πράξεις να κάνουν την δουλειά τους. Φροντίζουμε την διατροφή και την ξεκούραση τους, αλλά και την ψυχή τους. Δίνουμε την φυσική μας παρουσία και βοηθάμε σε ό,τι χρειαστεί. Κάνουμε “ησυχία” μεταφορικά έτσι ώστε να δημιουργηθεί ο χώρος να εκφραστούν εκείνα. Ακούμε τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους και φυσικά τα διαβεβαιώνουμε πως εμείς τα αγαπάμε ό,τι κι αν συμβεί γιατί η αγάπη μας είναι άνευ όρων! Κάνουμε ησυχία και κυριολεκτικά, δηλαδή χαμηλώνουμε την τηλεόραση ή αποφεύγουμε τις φωνές και τις εντάσεις μέσα στο σπίτι. Εξάλλου αυτό δείχνει στην πράξη τον σεβασμό που κι εμείς ζητάμε από αυτά. Όταν η φροντίδα που συζητάμε δίνεται μέσα στα όρια που ήδη έχουμε ως οικογένεια τότε αυτό μόνο λειτουργικό μπορεί να είναι. Δεν διαχειριζόμαστε τα παιδιά μας σαν άρρωστα, γιατί δεν είναι, και οριοθετημένα και διακριτικά τα στηρίζουμε!
4. Η δική μας ζωή δεν σταματάει επειδή είμαστε το στήριγμα τους. Αυτό σημαίνει ότι εμείς συνεχίζουμε κανονικά την καθημερινότητα μας και τα ενδιαφέροντα μας γιατί το να κάνουμε τα παιδιά μας να νιώσουν ότι είναι το κέντρο της ύπαρξης μας θα τα φορτίσει.
5. Δεν είναι τώρα η ώρα για νουθεσίες και διαπαιδαγώγηση. Αυτό σημαίνει ότι εφόσον έχουμε διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά μας μέχρι τώρα έτσι όπως εμείς θεωρούμε “σωστό”, τώρα εμπιστευόμαστε αυτήν την διαπαιδαγώγηση. Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα το να προσπαθήσετε σε τρεις μέρες να αλλάξετε κάτι που προϋπάρχει τόσον καιρό. Η προετοιμασία για αυτές τις μέρες είναι μία διαδικασία, δηλαδή έχει βήματα και στάδια κι έχει ξεκινήσει πολύ πριν και δεν αλλάζει κάτι σε μία ημέρα. Επίσης, αυτήν την στιγμή ό,τι είδους προετοιμασία θεωρούμε ότι έχει ή δεν έχει κάνει το παιδί μας δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να το θίξουμε γιατί απλούστατα θα το αποσπάσει από τον στόχο του! Θυμόμαστε ότι θέλουμε να παραμένει προσηλωμένος στον στόχο του άρα όλα τα άλλα μπορούν να περιμένουν για αργότερα!
6. Σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνουμε! Δεν συγκρίνουμε το παιδί μας με εμάς, με τους φίλους του ή με τους γείτονες μας. Η σύγκριση λειτουργεί πάντα ανασταλτικά και το μόνο που θα φέρει είναι περισσότερο άγχος στο παιδί.
7. Δεν πιέζουμε. Όταν έχουμε ήδη φτάσει σε αυτό το σημείο κι οι εξετάσεις εξελίσσονται δεν υπάρχει νόημα στο να ασκήσουμε πίεση αν δούμε ότι το παιδί μας χαλαρώνει λίγο. Αρχικά το συζητάμε, διερευνάμε κι αναλόγως κρίνουμε. Μπορεί η εικόνα αυτή να είναι το σύμπτωμα του άγχους του.
8. Δεν χρησιμοποιούμε 1ο πληθυντικό αριθμό. Να θυμάστε ότι είστε δίπλα τους, δεν ταυτίζεστε, δεν είστε ένα μαζί τους! Άρα, δεν “δίνουμε εξετάσεις”, δεν “διαβάζουμε”, δεν “αγχωνόμαστε”! Ο υποψήφιος διαβάζει, αγχώνεται, δίνει εξετάσεις. Εμείς πήγαμε σχολείο κι έχουμε τελειώσει αυτό το στάδιο.
9. Δίνουμε θετική ενίσχυση! Η ψυχολογική ενθάρρυνση παίζει πολύ μεγάλο ρόλο σε αυτή τους την προσπάθεια. Φυσικά και μιλάμε με τα παιδιά μας αυτές τις μέρες όταν και όπως χρειάζεται. Φροντίζουμε να μιλήσουμε με τρόπο τέτοιο που να ενισχύει την αυτοπεποίθηση τους. Τους δείχνουμε την πίστη μας σε αυτά με εκφράσεις όπως: “Σε καμαρώνω για την προσπάθεια που κάνεις”, ή “Πιστεύω σε σένα γιατί έχεις δουλέψει σκληρά για αυτό που θέλεις”, ή “Χαίρομαι που βάζεις στόχους και τους πετυχαίνεις” ή “Είμαι περήφανη για εσένα”.
10. Παρατηρούμε και προσέχουμε τις συμπεριφορές των παιδιών. Μέρος του γίνομαι το στήριγμα του παιδιού μου αυτές τις μέρες είναι και το να προσέξω εγώ αυτά που το ίδιο δεν μπορεί να δει. Έχουμε το νου μας για αλλαγές στις συνήθεις συμπεριφορές και για σωματικές ενοχλήσεις. Συνήθως η γαστρεντερικές διαταραχές, οι αλλαγές στην όρεξη, ο εκνευρισμός, η αυπνία είναι ήπια συμπτώματα άγχους που όμως δεν χρειάζεται να μας προβληματίζουν γιατί λίγο πολύ όλοι μπορεί να τα βιώσουμε κάποιες φορές. Παρακολουθούμε βέβαια, κι αν κάποια ενόχληση εξελιχθεί και γίνει δυσλειτουργία τότε καλό είναι να επικοινωνήσουμε με έναν ειδικό ψυχικής υγείας ώστε να υπάρξει η κατάλληλη διαχείριση.

Το σημαντικοτέρο tip όλων: Θυμηθείτε να τους πείτε πως όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα δεν αλλάζει την αγάπη και την αποδοχή σας, το πόσο περήφανοι είστε για την προσπάθεια και την στοχοθεσία τους και φυσικά πως οι εξετάσεις αυτές δεν είναι η αρχή και το τέλος της ζωής τους, είναι άλλη μία εμπειρία στην ζωή τους. Να θυμάστε ότι επιτυχία είναι το ότι κατάφεραν να διανύσουν όλον αυτόν τον μαραθώνιο και να φτάσουν στο τέρμα!

Εξάλλου, η αξία τους δεν μετράται από την εισαγωγή τους στο Πανεπιστήμιο κι ο στόχος τους πέτυχε! Αυτό είναι από μόνο του ικανό να μετριάσει το άγχος τους!