Κάθομαι κι αναλογίζομαι περί φόβου και άλλων δαιμονίων. Θυμάμαι εκείνη την ταινία “Το ακρωτήρι του φόβου” και μπαίνει στην σκέψη μου αυτός ο παραλληλισμός. Το ακρωτήρι, σκέφτομαι, δηλαδή το τελευταίο άκρο, και μετά ή γυρίζω πίσω και συνεχίζω να φοβάμαι…
