Πλησιάζει το Πάσχα, η μεγαλύτερη ίσως γιορτή της Ορθοδοξίας όπως λέγεται, κι οι σκέψεις μου τριγυρίζουν ελεύθερες γύρω από αυτήν την λέξη· γύρω από το νόημα και τον συμβολισμό.
Τί θα πεί στ’ αλήθεια Πάσχα;
Τί διαφορετικό μπορεί να σημαίνει για τον καθένα από εμάς;
Οι περισσότεροι έχουμε μεγαλώσει και γαλουχηθεί με τις αρχές της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, κι έχουμε μάθει από παιδιά να τηρούμε τα έθιμα και τις παραδόσεις και μάλιστα με τρόπο τέτοιο που ένα μικρό παιδί δεν μπορεί παρά να απολαμβάνει και να επιδιώκει να επαναλάβει! Αν όμως κοιτάξει κανείς πέρα από αυτό, τώρα που είμαι ενήλικας και κατανοώ διαφορετικά την ζωή σκέφτομαι τί άλλο μπορώ να “διαβάσω” σε όλα αυτά;
Οι σκέψεις μου λίγο σκόρπιες, μα θα προσπαθήσω να τις βάλω σε τάξη· είναι αρκετά άλλωστε αυτά που αντιλαμβάνομαι να συμβολίζει το Πάσχα. Το Πάσχα κι η Μεγάλη Εβδομάδα, ή αλλιώς η Εβδομάδα των Παθών. Σκέφτομαι λοιπόν πως το κύριο και ισχυρότερο χαρακτηριστικό αυτής της γιορτής, εκ πρώτης, είναι η αγάπη· αυτή η ανιδιοτελής Αγάπη για τον συνάνθρωπο, ο λόγος για τον οποίο θυσιάστηκε ο Χριστός για τους ανθρώπους, η πανάκεια όλων των δεινών.
Τί κρύβεται αναρωτιέμαι πίσω από την πρώτη εικόνα; Βλέπω κι άλλα.
Βλέπω πως ολόκληρη η Μεγάλη Εβδομάδα είναι ένας συμβολισμός για την αλλαγή και για το καινούριο που έρχεται, αυτήν την αλλαγή που είναι φυσιολογικό κομμάτι της εξέλιξης, και πως χρειάζεται κανείς πολλές φορές για να φτάσει στον τελικό του στόχο να περάσει μέσα από δυσκολίες, ταλαιπωρίες, “σταυρώσεις” για να πάψει να υφίσταται ό,τι πριν ήταν παλιό και χαλασμένο και να “αναστηθεί”, να ξαναγεννηθεί στην καινούρια κατάσταση, να μεταμορφωθεί.
Βλέπω μέσα σε αυτόν τον συμβολισμό επίσης την Ελπίδα που γεννά μία νέα συνθήκη, την ελπίδα πως τα πράγματα αλλάζουν άρα και προς το καλύτερο, την ελπίδα για την νέα ζωή. Βλέπω σε αυτόν τον συμβολισμό την Προσδοκία και την Υπόσχεση να εκπληρώνονται· η υπόσχεση πως η ζωή συνεχίζεται και μετά την μετουσίωση, μετά την αλλαγή. Αυτή η μετουσίωση ξεπερνάει κάθε μέχρι τώρα γνωστό όριο, και μας οδηγεί στο Φως, γίνεται η στιγμή εκείνη όπου όλες οι δυσκολίες μας κι οι ταλαιπωρίες μας φτάνουν στο τέλος και φτάνουμε στο Πέρασμα στο Φως, στην άλλη πλευρά, στον αρχικό και τελικό μας στόχο, στην Μετουσίωση. Είναι η Ανά(σ)ταση της Ψυχής!
Το Πάσχα λοιπόν, μετά την θρησκευτική του διάσταση, είναι για μένα το Μήνυμα ότι μπορώ να τα καταφέρω να φτάσω παραπέρα, να μπω στην αλλαγή και να βγω εξελιγμένη. Είναι η καλύτερη απόδειξη που έχω για το ότι “αξίζει τον κόπο” και για το ότι τίποτα δεν τελειώνει εδώ· απλά μετουσιώνεται. Με γεμίζει ελπίδα το Φως κι η Λαμπρή, και μου δίνουν δύναμη να συνεχίζω!
Σκέφτομαι λοιπόν πως το καλύτερο που μπορώ να κάνω αυτές τις ημέρες είναι να συμμετέχω σε όλα τα έθιμα και τις τελετουργίες των ημερών, να συμμετέχω όμως με την ψυχή μου, με ευλάβεια, για να μπορέσω να βιώσω μέσα από την θρησκευτική κατάνυξη στο έπακρο όλα τα συναισθήματα που θα με οδηγήσουν στο Πέρασμα στο Φως και στην Καινούρια Ζωή!
No Comments