Γυναίκες!
Ανέκαθεν ο ορισμός της γυναίκας ήταν το θηλυκό: οι γλυκείς τρόποι, το απαλό δέρμα, η τρυφερή συμπεριφορά.
Το χυτό σώμα, η φούστα, η γόβα, οι χειμαρρώδεις απαλές μπούκλες, τα κόκκινα χείλη, η ζεστή αγκαλιά και το ζεστό μυρωδάτο σπίτι.
Με λίγα λόγια, εξ ορισμού, κατ’ εμέ, η γυναίκα είναι ο έρωτας, η εστία, η μάνα· είναι το καθένα από αυτά χωριστά κι όλα αυτά μαζί.
Παλιότερα, είχαμε συνηθίσει η γυναίκα να έχει συγκεκριμένους ρόλους και συγκεκριμένες συμπεριφορές συνυφασμένες με το φύλο της. Όχι το ασθενές φύλο – τί θα πει άλλωστε “ασθενές”; – αλλά απλά αυτό: η τρυφερή γλυκιά αρμονία· η ήρεμη δύναμη.
Είναι πάντα έτσι όμως;
Είναι κάποιες γυναίκες που είναι από την φύση τους “αντράκια”, και είναι εντάξει με αυτό, και συντροφεύουν με άντρες που αυτή την γυναίκα αναζητούν, αυτήν που θα πάρει τα ηνία της σχέσης, και όχι μόνο. Ναι, και βέβαια για όλους υπάρχει κάποιος, σίγουρο αυτό. Δεν αναφέρομαι σ’ αυτές όμως εγώ σε αυτές τις σκέψεις μου.
Αναφέρομαι στις άλλες.
Σ’ αυτές που συναντώ κάθε μέρα στον δρόμο μου αλλά δεν είναι το τυπικό δείγμα θηλυκού, ούτε όμως κι “αντράκια” ακριβώς.
Είναι αυτές οι γυναίκες που η ζωή τις έχει οδηγήσει στο να πάρουν τον κόσμο στα χέρια τους λίγο πιο δυνατά, να αυτονομηθούν κυριολεκτικά νωρίς, να παλέψουν και να βγουν νικήτριες. Αυτό έχει οξύνει λίγο τις καμπύλες τους, έχει κάνιε τραχιά την απαλότητα τους. Κι ενώ είναι θηλυκά, έτσι όπως ορίζεται η λέξη, δυσκολεύονται πολύ να το αφήσουν να φανεί. Η εμπειρία τις έχει διδάξει ότι όποτε η γυναικεία τους φύση μπήκε μπροστά αδικήθηκαν, ή δυσκολεύτηκαν ή ακόμα και κακοποιήθηκαν. Κι έτσι έμαθαν να την κρύβουν, να την περιχαρακώνουν, να κάνουν τις σκληρές και να μιλάνε μάγκικα για να ταιριάξουν σε έναν κόσμο που νιώθουν να τις πετάει απ’ έξω.
Μην σκεφτείς όμως ούτε στιγμή ότι αυτές οι γυναίκες είναι στ’ αλήθεια “σκληρές”!
Ποτέ! Είναι σαν το σκληρό καρύδι, σκληρές στο περίβλημα για λόγους αυτοπροστασίας και μέσα “ψύχα” που περιμένει πως και πως, λαχταράει να δοθεί στα χάδια και τις αγκαλιές! Είναι αυτές οι γυναίκες που περιμένουν τον πρίγκηπα κατά βάθος και θλίβονται που δεν έρχεται, και φιλούν το ένα βατράχι μετά το άλλο στην πορεία της αναζήτησης τους.
Κάπου εκεί γίνεται το “βραχυκύκλωμα”· στην επικοινωνία δηλαδή. Τι δείχνουν προς τα έξω και τι θέλουν πραγματικά. Στην κατακλείδα το θέμα είναι ότι δεν μπορούν να έλξουν αυτό που πραγματικά ποθούν όσο συνεχίζουν να αφήνουν τον φόβο να τις κυριεύει.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται στο μυαλό μου είναι ένα: πόσο λαχταράς την ζωή σου όπως την έχεις φανταστεί, με τον σύντροφο-αρσενικό δίπλα σου, περισσότερο από όσο φοβάσαι να εκτεθείς!
Κι αν εσύ τελικά αναζητάς το “αρσενικό” μήπως ο τρόπος για να έρθει είναι να πάρεις τον ρόλο του θηλυκού; Για να κουμπώσετε το λέω…
Ξέχνα για λίγο τους φόβους και τις ανασφάλειες, τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος που σε έφεραν ως εδώ σήμερα. Ξέχνα την βιτρίνα του “εγώ αντέχω” και την γλώσσα των αντρών, με τις μάγκικες εκφράσεις και πολλές φορές τις ύβρεις. Αυτό είσαι;
Θυμήσου ποια πραγματικά είσαι και τι πραγματικά θέλεις στον καμβά της ζωής σου, και έλα ξανά σε επαφή με την γλυκιά γυναικεία σου φύση. Άφησε ανοιχτά χαραμάδες που δείχνουν τις πληγές σου και την τρυφερότητα της ψυχής σου κι από εκεί θα μπει και το φως. Θυμήσου πως δεν χρειάζεται να είσαι ένας βράχος, και βασικά θυμήσου πως δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα και σε κανέναν.
Τέλος θα μου επιτρέψεις να σου θυμήσω πως ο πρίγκηπας είναι εκεί έξω. Ναι, στο υπογράφω!
Ο πρίγκηπας ταιριάζει με πριγκήπισσα, όχι ένα βράχο, αλλά μία τρυφερή, απαλή, δοτική, ζεστή, λυγερή, χαμογελαστή γυναίκα. Αυτήν που θα του επιτρέπει να νιώθει αρσενικό, και θα τον καμαρώνει γι’ αυτό, κι έτσι κι αυτός με την σειρά του θα της επιτρέπει να ανέβει στον θρόνο της και να λάμψει!
Άρα αν το ζητούμενο σου είναι αυτό άφησε ελεύθερη την πριγκήπισσα που καλά κρύβεις μέσα σου να βγει στην επιφάνεια και υποστήριξε με όλη την δύναμη της ψυχής σου αυτό που είσαι κι αυτό που θέλεις! Τότε μόνο θα το δουν κι όλοι οι άλλοι!
No Comments