Η πρώτη μου σκέψη είναι στ’ αλήθεια αυτή: πως θα καταφέρω να μείνω για πάντα παιδί!
Σκέφτομαι πως αντίθετα από ό,τι μπορεί να πιστεύουμε εμείς οι ενήλικες – που καμιά φορά πέφτουμε στην ίδια μας την παγίδα και τα ξέρουμε όλα – η παιδικότητα έχει πολύ μεγάλη δύναμη και μπορεί να μας δώσει απίστευτη χαρά. Σκέφτομαι πως πολλές φορές όταν βλέπω κάποιον στο δρόμο σκυθρωπό αναρωτιέμαι αν τα “έχει καλά” με το παιδί μέσα του κι αν του επιτρέπει να εκφράζεται.
Το παιδί μέσα μου σχετίζεται άμεσα με την χαρά, την δημιουργικότητα και τον αυθορμητισμό που μεγαλώνοντας έμαθα να θεωρώ ότι δεν χρειάζομαι πια, κι ότι τα έχω ξεπεράσει. Είναι όμως αυτή η αλήθεια;
Το παιδί μέσα μου δεν νομίζω ότι ξεπερνιέται ποτέ κι ούτε θα έπρεπε για να λέμε την αλήθεια. Εξάλλου πως αλλιώς θα έρθω σε επαφή με την απελευθέρωση που μου χαρίζει οποιαδήποτε δραστηριότητα θεωρώ “παιδική”, όπως για παράδειγμα το παιχνίδι, το τρέξιμο, ο χορός, η ζωγραφική. Και όντως, αν θέλω να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου μού λείπει λίγο αυτή μου η πλευρά, και μάλλον τις περισσότερες φορές αφήνομαι να παρασυρθώ από την ρουτίνα της δουλειάς και την κούραση της καθημερινότητας.
Σκέφτομαι τρόπους για να το αλλάξω αυτό και πόσο πραγματικά οφέλιμη είναι για εμένα η έκφραση της παιδικότητας μου.
Το αποφάσισα!
Επιλέγω και το βάζω στόχο: δεσμεύομαι στον εαυτό μου ότι τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα θα κάνω κάτι που θα εκφράσει το παιδί που κρύβω μέσα μου. Θα προσπαθήσω να παρατηρήσω την αλλαγή και την ενέργεια που μου δίνει κάτι τέτοιο.
Μπορώ να διαλέξω να παίξω ένα επιτραπέζιο, να παίξω με τα παιδιά μου κυνηγητό, να ξεκαρδιστώ στα γέλια όπως μικρή, να φάω λιχουδιές με τα χέρια, να χορέψω με την μουσική στη διαπασών, να κάνω γκριμάτσες, να χοροπηδήξω μέχρι να λαχανιάσω, να κάνω ποδήλατο “χωρίς χέρια”, να παίξω μπουγέλο, να βουτήξω τρέχοντας στη θάλασσα και τόσα τόσα άλλα!
Επιτέλους! Θα απελευθερώσω το μικρό μου παιδί κι εκείνο με τη σειρά του εμένα!
Καλό Σαββατοκύριακο και Καλό Παιχνίδι!
No Comments