Τί τρώω και τί με τρώει;

Το ζήτημα δεν είναι μόνο τι τρώω αλλά μάλλον τι επιτρέπω να με “τρώει”.

Ας λάβω σοβαρά υπόψιν την σκέψη αυτή κι ας αναλογιστώ σε τι επιτρέπω σε καθημερινή βάση να με “τρώει”.

Τί καθρεφτίζω στην διατροφική μου συμπεριφορά;

Ποια συναισθήματα καταπίνω μαζί με το φαγητό μου, και πως τελικά οδηγούμαι στο να “τρώγομαι” εκ των έσω;

Αναλογίζομαι όλες τις φορές που κάποιος αγαπημένος μου βλέποντας με προβληματισμένη με ρωτάει: “Τί σε τρώει;”. Τί με τρώει; Σε τί επιτρέπω να θρέφεται από εμένα; Τί είναι αυτό που πολλές φορές καταπίνω αμάσητο όπως και το φαγητό μου άλλωστε όταν βιάζομαι, ή αντίστοιχα τί είναι αυτό που δεν τρώω, στερώντας από τον εαυτό μου πολύτιμη σωματική και ψυχική φροντίδα. Πως έμαθα να φέρομαι στον εαυτό μου έτσι, είτε να τον φορτίζω καταπίνοντας είτε να του στερώ αυτά που χρειάζεται;

Τί μου λέει αυτό για μένα;