Εμπιστοσύνη!

Αναρωτιέμαι πόσοι από εμάς γνωρίζουν στην πραγματικότητα την εμπιστοσύνη.

Αναρωτιέμαι τί εννοεί ο καθένας από εμάς όταν μιλάει για το αίσθημα της εμπιστοσύνης. Πώς το έχει άραγε ο καθένας στο μυαλό του;

Σκέφτομαι πως το πιο πιθανό είναι κι εγώ κι εσύ κι όλοι μας να σκεφτόμαστε αν εμπιστευόμαστε τον άλλον. Ναι, αυτό είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μας: αν εμπιστεύομαι αυτόν τον οποίον συναναστρέφομαι, αυτόν τον οποίο με περιβάλλει. Αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε να είναι αυτό το ουσιαστικό ερώτημα. Και το ξανασκέφτομαι, λοιπόν. Ρωτάω ξανά τον εαυτό μου “ποιός είναι ο πρώτος άνθρωπος που θέλω να μπορώ να εμπιστευτώ”;

Κι η απάντηση, που ήταν πάντα εκεί μπροστά μου, σαν να με κοιτάει στα μάτια:  “τον εαυτό μου· πρώτα θέλω να μπορώ να εμπιστευτώ εμένα!”. Και με το που κάνω αυτήν την συνειδητοποίηση γεμίζει το μυαλό μου ερωτήματα, σκέψεις και συνειρμούς. Κι αρχίζω πάλι να σκέφτομαι ότι τελικά μάλλον δυσκολεύομαι να εμπιστευτώ τον εαυτό μου και γι’ αυτό συχνά αναζητώ την εμπιστοσύνη στους άλλους, ξεχνώντας ότι δεν ξεκινάει από εκεί το θέμα, αλλά πρωτίστως από μέσα· από εμένα προς εμένα πρέπει να πηγάζει η εμπιστοσύνη μου για να μπορέσω να την δώσω και στους άλλους· χρειάζεται να την χαρίσω πρώτα σε εμένα.

Και παρόλο που αναρωτιέμαι, πώς ξεκίνησε αυτή η διακοπή στον κύκλο της εμπιστοσύνης, σε ποια ηλικία και από ποιον ένιωσα να κλονίζομαι, πού έχασα εμένα κι με αμφισβήτησα και τελικά πως έφτασα να νιώθω έτσι στο σήμερα, σκέφτομαι πως στην ουσία μάλλον δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία το παρελθόν.

Γιατί στην πράξη με ενδιαφέρει πως θα ανακτήσω την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Στην ουσία του πράγματος δεν έχει σημασία το τι έγινε κάποτε αλλά μάλλον το τι κάνω εγώ ενεργά σήμερα γι’ αυτό!

Από σήμερα λοιπόν αποφασίζω να εξασκηθώ στην εμπιστοσύνη στον εαυτό μου: καταργώ τις αρνητικές και αυτοκαταστροφικές σκέψεις και μαθαίνω να τις αντικαθιστώ με άλλες θετικότερες. Μαθαίνω να ακούω την αληθινή αίσθηση που έχω για τον εαυτό μου, μέσα βαθιά, όχι την άλλη την επίκτητη. Αποφασίζω κι επιλέγω να μην πω, για παράδειγμα: “Πώς είμαι έτσι; Χάλια δείχνω σήμερα” αλλά να πω κοιτώντας στον καθρέφτη “Είμαι λαμπερή και χαρούμενη. Η ομορφιά μου πηγάζει από μέσα μου”. Λέω επίσης, για παράδειγμα “Η ζωή μου κυλάει ομαλά, κι η επαγγελματική μου πορεία είναι ανοδική” αντί να λέω συνεχώς μεμψιμοιρώντας “Τίποτα δεν πάει καλά”. Επιλέγω να εστιάσω στα θετικά και να εμπιστευτώ τον εαυτό μου και την καλή ροή των πραγμάτων.

Σκέφτομαι τελικά ότι επιλέγοντας να εμπιστευτώ τον εαυτό μου και την ροή της ζωής μου μόνο θετικότερα μπορεί να εξελιχθούν τα πράγματα και μόνο ακόμα μεγαλύτερη εμπιστοσύνη προς τον εαυτό μου και τους άλλους μπορεί να προκύψει.

Όσο τρέφω την εμπιστοσύνη μου αυτή ανθίζει!